Linkse taboes zetten bezorgde burgers in de kou. Ik schreef een column over de onmogelijke communicatie waar we vandaag de dag mee te maken hebben in de politiek en bepaalde media.
Kun je dan écht zeggen wat je denkt en zou het gesprek doorgaan? Met de poging om elkaar te horen zonder vooraf te veroordelen en buiten te sluiten? Ik liep afgelopen week met die vraag naar huis na een tv-debat in het Frans over ‘groeiend extremisme in Europa’. Dit gevoel heb ik vaak. Dat het gesprek onmogelijk is. Omdat er een ‘juiste’ manier van denken is en een ‘foute’. Juiste mensen om bepaalde dingen te denken en foute mensen. Een groot deel van de realiteit van onze samenleving wordt op die manier verzwegen om ‘goed’ te zijn. Maar dan kunnen we nooit iets ontleden, kunnen we elkaar nooit horen. Elke persoon zwijgt of schreeuwt in een bubbel waar de stem tegen de muur van taboes sneuvelt.
Waarom niet vechten vóór iets. Voor het wegnemen van wat mensen ongerust en bang maakt en hen in die armen duwt van wat de pers extreemrechts noemt? Al de taboeonderwerpen eindelijk bespreken en niet in de doofpot proberen te houden? Beseffen dat je niet kan vechten tegen de helft van je samenleving maar vooral gaan luisteren en begrijpen waar de pijn ligt, wat er scheelt en hoe dat verholpen kan worden?
Echt luisteren naar de burger is de enige strijd die resultaat zal opleveren.
https://www.assita-kanko.be/nieuws/linkse-taboes-zetten-bezorgde-burger-in-de-kou
Via
https://nitter.cz/telegraaf
https://www.telegraaf.nl/watuzegt/1106773235/linkse-taboes-zetten-bezorgde-burger-in-de-kou

🐦🔗: https://nitter.cz/Assita_Kanko/status/1752381742554439771#m

[2024-01-30 17:22 UTC]